Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Bromus lanceolatus & Taraxacum officinale

fotò
fotò
Senòbi(-en-lanço)

Bromus lanceolatus

Poaceae Graminaceae

Noms en français : Brome lancéolé, Brome à grands épillets.

Descripcioun :
Aquéu senòbi trachis dins li tepiero seco, ermas, culturo e escoumbre pulèu en basso Prouvènço, que mounte gaire en mountagno. Sèmblo proun au senòbi-faus-òrdi, Bromus hordeaceus, pamens lis espigueto fan toujour mai que 2,5 cm (< 2,5 cm encò B. hordeaceus) e l'arèsto, di proun torso, es estacado à pu de 2 mm de la pouncho de la lemma.

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Erbo
Taio : 15 à 90 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an

Gènre : Bromus
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Tribu : Triticeae
Ordre : Poales

Coulour de la flour : Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 10 à 15 cm
Flourido : Printèms

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Mai à jun

Liò : Tepiero seco - Ermas - Escoumbre e proche dis oustau - Culturo
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Paleoutemperado
Ref. sc. : Bromus lanceolatus Roth, 1797

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Bromus lanceolatus & Taraxacum officinale

R
C
R
C
C
RR
R
ges

Coumpara Senòbi(-en-lanço) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò